Jak rak piersi wpływa na aktywność zawodową kobiet? Wyniki badania społecznego zrealizowanego przez PARS (Polskie Amazonki Ruch Społeczny)

Dla kobiet dia­gno­za raka pier­si jest momen­tem zwrot­nym, wpły­wa­ją­cym na zdro­wie i życie zawo­do­we. Cho­ciaż 44% kobiet decy­du­je się utrzy­mać aktyw­ność zawo­do­wą w trak­cie lecze­nia, to ich głów­ne moty­wa­cje są róż­ne: 28% z tej gru­py chce funk­cjo­no­wać tak, jak przed cho­ro­bą, a 20% kie­ru­je się aspek­ta­mi finan­so­wy­mi. Wyni­ki bada­nia spo­łecz­ne­go prze­pro­wa­dzo­ne­go przez PARS (Pol­skie Ama­zon­ki Ruch Spo­łecz­ny) przed­sta­wia­ją róż­ne czyn­ni­ki skła­nia­ją­ce kobie­ty do kon­ty­nu­owa­nia lub rezy­gna­cji z aktyw­no­ści zawo­do­wej w trak­cie lecze­nia onko­lo­gicz­ne­go. Cze­go dokład­nie dowia­du­je­my się z bada­nia?

Bada­nie „Świa­do­mość i doświad­cze­nia pacjen­tek w zakre­sie lecze­nia raka pier­si”, zosta­ło zre­ali­zo­wa­ne na zle­ce­nie sto­wa­rzy­sze­nia PARS (Pol­skie Ama­zon­ki Ruch Spo­łecz­ny) na gru­pie ponad 1000 kobiet[1]. – Bada­nie spo­łecz­ne, obok sze­re­gu warsz­ta­tów onli­ne, jest czę­ścią akcji edu­ka­cyj­nej #Połą­czO­NE, któ­rą kie­ru­je­my do pacjen­tek z rakiem pier­si i ich bli­skich. Naszym celem zawsze było budo­wa­nie świa­do­mo­ści na temat praw, moż­li­wo­ści lecze­nia oraz odpo­wia­da­nie potrze­bom kobiet mie­rzą­cych się z cho­ro­bą onko­lo­gicz­ną – komen­tu­je Elż­bie­ta Kozik, pre­ze­ska zarzą­du PARS (Pol­skie Ama­zon­ki Ruch Spo­łecz­ny).
Respon­dent­ki odpo­wie­dzia­ły rów­nież na pyta­nie doty­czą­ce aktyw­no­ści zawo­do­wej – czy pra­co­wa­ły, pra­cu­ją lub zamie­rza­ją pra­co­wać w trak­cie cho­ro­by oraz podzie­li­ły się powo­da­mi pod­ję­tych decy­zji. Cze­go może­my dowie­dzieć się o aktyw­no­ści zawo­do­wej pacjen­tek od nich samych?
Nie tyl­ko aspek­ty finan­so­we. Co moty­wo­wa­ło pacjent­ki do pozo­sta­nia aktyw­ny­mi zawo­do­wo?
Lecze­nie raka pier­si czę­sto wią­że się z koniecz­no­ścią dłuż­szych przerw w pra­cy. Che­mio­te­ra­pia, radio­te­ra­pia, a tak­że zabie­gi chi­rur­gicz­ne mogą pro­wa­dzić do zmę­cze­nia, skut­ków ubocz­nych oraz wyma­ga­ją regu­lar­nych wizyt w pla­ców­kach medycz­nych. To wszyst­ko wpły­wa na zdol­ność do pra­cy i wyma­ga dopa­so­wa­nych roz­wią­zań, takich jak pra­ca zdal­na, ela­stycz­ne godzi­ny pra­cy czy moż­li­wość sko­rzy­sta­nia z dłuż­sze­go zwol­nie­nia lekar­skie­go. Pomi­mo tego, aż 44% pacjen­tek, któ­re wzię­ły udział w bada­niu spo­łecz­nym, utrzy­ma­ło aktyw­ność zawo­do­wą. Oso­by we wcze­snym sta­dium cho­ro­by (11%) czę­ściej kon­ty­nu­owa­ły pra­cę, z uwa­gi na lep­sze samo­po­czu­cie. – Roz­wój medy­cy­ny i opie­ka koor­dy­no­wa­na nad pacjent­ką z rakiem pier­si spra­wia­ją, że coraz czę­ściej lecze­nie moż­na dopa­so­wać do indy­wi­du­al­nych potrzeb pacjent­ki, w tym tych zwią­za­nych z pra­cą zawo­do­wą. Skró­ce­nie cza­su poby­tu w szpi­ta­lu do nie­zbęd­ne­go mini­mum, coraz wię­cej nowo­cze­snych opcji tera­peu­tycz­nych i odpo­wied­nie zarzą­dza­nie zda­rze­nia­mi nie­po­żą­da­ny­mi zwią­za­ny­mi z lecze­niem onko­lo­gicz­nym to aspek­ty, któ­re wspie­ra­ją kobie­ty pozo­sta­ją­ce aktyw­ny­mi zawo­do­wo – mówi Elż­bie­ta Kozik, pre­ze­ska zarzą­du PARS (Pol­skie Ama­zon­ki Ruch Spo­łecz­ny).
Oprócz chę­ci pro­wa­dze­nia życia sprzed dia­gno­zy oraz kwe­stii finan­so­wych, istot­ny­mi czyn­ni­ka­mi deter­mi­nu­ją­cy­mi decy­zję o zacho­wa­niu zatrud­nie­nia były, m.in. odwró­ce­nie uwa­gi od cho­ro­by (19%) oraz chęć prze­by­wa­nia wśród ludzi (14%). Waż­ne zna­cze­nie odgry­wa­ło rów­nież dobre samo­po­czu­cie i siła do pod­ję­cia pra­cy – 6% bada­nych uza­sad­ni­ło w ten spo­sób swo­je aktyw­ne zaan­ga­żo­wa­nie zawo­do­we.
– Cie­szę się, że dzię­ki prze­pro­wa­dze­niu bada­nia spo­łecz­ne­go, mie­li­śmy szan­sę poznać moty­wa­cje pacjen­tek cho­ru­ją­cych na raka pier­si do utrzy­ma­nia lub prze­rwa­nia aktyw­no­ści zawo­do­wych. Bada­nie poka­za­ło, że dla wie­lu kobiet, pra­ca jest jed­nym z ele­men­tów poma­ga­ją­cych w utrzy­ma­niu rów­no­wa­gi psy­chicz­nej i emo­cjo­nal­nej. Nie tyl­ko poprzez speł­nie­nie potrze­by codzien­ne­go kon­tak­tu z ludź­mi, ale rów­nież zacho­wa­nia ruty­ny. Waż­nym czyn­ni­kiem decy­du­ją­cym o kon­ty­nu­owa­niu pra­cy w tym wyma­ga­ją­cym cza­sie są tak­że finan­se — zatrud­nie­nie zapew­nia nie tyl­ko sta­bil­ność, ale i dostęp do ubez­pie­cze­nia zdro­wot­ne­go. Wyni­ki bada­nia i wyni­ka­ją­ca z nich lep­sza zna­jo­mość potrzeb, pomo­gą nam jesz­cze lepiej pla­no­wać kolej­ne ini­cja­ty­wy na rzecz pacjen­tek – doda­je Elż­bie­ta Kozik, pre­ze­ska zarzą­du PARS (Pol­skie Ama­zon­ki Ruch Spo­łecz­ny).
Dla­cze­go pacjent­ki decy­do­wa­ły się na rezy­gna­cję z pra­cy?
Bada­nie poka­za­ło, że 56% kobiet w trak­cie lecze­nia onko­lo­gicz­ne­go zre­zy­gno­wa­ło z aktyw­no­ści zawo­do­wej. Kie­ro­wa­ły nimi róż­ne moty­wa­cje. pro­po­nu­ję zamie­nić na: 28% pro­cent respon­den­tek w trak­cie lecze­nia nie było zatrud­nio­nych z powo­du wcze­śniej­sze­go prze­by­wa­nia na ren­cie lub eme­ry­tu­rze. Wśród aktyw­nych zawo­do­wo pacjen­tek, aż 43% wska­za­ło jako głów­ny powód prze­rwa­nia pra­cy czyn­ni­ki zwią­za­ne ze złą kon­dy­cją fizycz­ną. Uszcze­gó­ła­wia­jąc: 24% poda­wa­ło osła­bie­nie orga­ni­zmu spo­wo­do­wa­ne przyj­mo­wa­niem che­mii, 11% ogól­ne złe samo­po­czu­cie, a 8% chcia­ło sku­pić się na lecze­niu. Jak uzu­peł­nia Elż­bie­ta Kozik – War­to pamię­tać, że jed­nym z miejsc, któ­re poma­ga przejść wszyst­kie eta­py cho­ro­by nowo­two­ro­wej jest, stwo­rzo­ne przez nasze sto­wa­rzy­sze­nie, Cen­trum Kry­zy­so­we wraz info­li­nią pod nume­rem 22 105 55 30 czy kam­pa­nia Wylecz raka pier­si HER2+.
Fun­da­men­tal­ną rolę w pod­ję­ciu decy­zji o aktyw­no­ści zawo­do­wej odgry­wa­ły tak­że czyn­ni­ki zewnętrz­ne, takie jak śro­do­wi­sko i cha­rak­ter pra­cy oraz zobo­wią­za­nia rodzin­ne. Z uwa­gi na pierw­szy przy­pa­dek, z pra­cy zre­zy­gno­wa­ło 13% kobiet będą­cych w trak­cie lecze­nia raka pier­si. Z kolei obo­wiąz­ki rodzi­ciel­skie były powo­dem poda­nym przez 4% bada­nych. Te wyni­ki poka­zu­ją, jak waż­ne jest two­rze­nie śro­do­wi­ska wspie­ra­ją­ce­go kobie­ty w pro­ce­sie powro­tu do zdro­wia, a tak­że pro­wa­dze­nie kam­pa­nii świa­do­mo­ścio­wych — zarów­no tych skie­ro­wa­nych do naj­bliż­szych, jak i pra­co­daw­ców.
Zacho­wa­nie aktyw­no­ści zawo­do­wej przez kobie­ty w trak­cie i po tera­pii onko­lo­gicz­nej raka pier­si jest pro­ce­sem wyma­ga­ją­cym szcze­gól­nej uwa­gi i wspar­cia. Klu­czo­wym aspek­tem jest tutaj podej­ście holi­stycz­ne, któ­re z rów­ną tro­ską odno­si się zarów­no do potrzeb zdro­wot­nych, jak i zawo­do­wych pacjen­tek. Waż­ne jest, aby kobie­ty mogły podej­mo­wać decy­zje doty­czą­ce swo­jej karie­ry zawo­do­wej, kie­ru­jąc się przede wszyst­kim wła­sny­mi potrze­ba­mi i odczu­cia­mi. W tym przy­pad­ku wspar­cie ze stro­ny pra­co­daw­ców, rodzin i spe­cja­li­stów zdro­wia może oka­zać się nie­oce­nio­ne.
[1: Bada­nie prze­pro­wa­dzo­ne przez ARC – rynek i opi­nia na gru­pie 1004 pacjen­tów, w bada­niu wzię­ło udział 1002 kobie­ty i 2 męż­czyzn]

Odwiedź stro­nę https://centrumkryzysowe.org.pl/ lub zadzwoń pod nr tel. 22 105 55 30, aby otrzy­mać naj­waż­niej­sze infor­ma­cje dla pacjen­tek z rakiem pier­si i ich bli­skich. Dodat­ko­wo znaj­dziesz tam prak­tycz­ne infor­ma­cje doty­czą­ce spraw zwią­za­nych z życiem zawo­do­wym i zatrud­nie­niem, m.in. sek­cję pytań i odpo­wie­dzi nt. wspar­cia socjal­ne­go. Spraw­dzo­nym źró­dłem wie­dzy na temat raka pier­si jest tak­że stro­na kam­pa­nii Wylecz Raka HER2+ www.wyleczrakapiersi.pl.